beklenti.. umut.. kayboluş ve buluş!

seni beklemek.. soğuk, karlı, ıssız bir gecede ölümü beklemek gibi. bazen bir umut besler ruhumu gittiği yere kadar yaşarım.. umutların tükendiği yersin sen.. karın zirveye ulaştığı.. bazen rüya görürüz ya ikimiz de farklı yerlerden ellerimizi birleştirmeye çalışırız da ulaşamayız birbirimize. bunun sadece rüya olduğunu düşünürdüm. oysa hep elimi uzattım tut diye sen bir kez olsun tutabilme ihtimalini düşünmedin yetişmez diyip gittin. gitmek hep kolaydı.. gitmek snn için kârlı olandı çünkü bnm için önemli olan herşeyi aldığın adımdı.. ee şimdi napıyorsun? üzgün müsün yoksa yasta mısın ? vicdanın mı sızlıyo? yoksa yaptığının yanlış olduğunu çok sonra mı anladın? pişmansındır da.. yapma ya! ben mutluyum ama. beklemek demiştim seni beklemek.. acı verirdi öldürürdü beni. düşündüğüm gibi değilmiş. zaman düşman sanırdım. zaman benim dostummuş. geceler artık gündüz bana.. kar mı? karın sadece yolumu kesen engel olduğunu sanırdım oysa karla oynamak senden umutluymuş.. ben çocukluğumu sende kaybetmişim senin gitmenle beni buldu.. ben çocukluğuma sen de hakettiğin hayata kavuştun.. şimdi sızlasın vicdanın yok olsun kalbin özlesin kalbin geçmişini..!