doldu... taşması gerekirken taşmıyor. can yakıyor ama bitmiyor... içimizde yaşadğımız acılar yüzümüze yansır mı? bazen yansımaz.. hep gülersin belki ama ağlayamadığındandır bazen... doluyor gözlerim akmıyor yaş... her şey ama her şey kendi elimizdeyken nasıl olur da elimiz kolumuz bağlanır? nasıl konuşamayız nasıl kıpırdayamayız? neden akmaz yaş, neden susar dudaklar, neden tutamaz eller ve neden sadece acır can? hayata bakıp güzel yanlarını da görüp nasıl olur da içimizde bişiler kıpırdamaz, gülümseyecek bi neden bulamayız ?? neden ?? insanlar sadece mezara girdğinde mi ölü sayılıyor? ya hiçbişi düşünüp hissedemiolarsa? ya yaşamdan zevk alacak güçleri yoksa? bence gerçk ölüm kalbinin durduğu diil kalbinin paramparça olduğu zamandır... ve benim kalbm paramparça...