hayatın gerçekleri

insanlar hakettiklerini yaşamazlar sadece bakarlar hakettikleri mutluluğa...
mutluluğu yaşayanlar ya çok çekmiştir ya da haketmedği mutluluğu yaşıyordur övünürcesine...
bi kötülüğü olmayıp hep acı çekenler yine hep düşünür kendince bir çıkar yol ama nafile bu yol çıkmaz bir yol...
ya üzeceksin, mutlu olacaksan ya da çok çekmiş olacaksın geriye dönüp bakınca...
1 damla gözyaşı dökemiyorsan canını acıtana sen daha çok acıtmış olursun belkide ona...
acı çekmeye alışık olanlar göremezler yanlarındaki mutluluğu, böylece kaybederler belki de sonsuza kadar... hep duyulur birinin mutluluğu ama esasında o da acı doludur...
bir çift gösterin bana içinde sadece mutluluk olan, bir çift gösterin bana birine hiç ihanet etmemiş olan...
YA DA SADECE 1 ERKEK GÖSTERİN SADECE 1 KIZA SADIK OLAN!!!

acıyan can..

Hayat... Hep mi ağlatırsın böyle? Hiç mutluluk yok mudur fikrinde? Ya da sevmez misin birini sen de... Hep acır canlar, hep yaralanır ve güvenemez artık kalpler... Sevin şimdi hadi! Yordun ruhumu, acıttın canımı yine... Mutlu ol sevin şimdi! Yine mutsuz yine yalnız yine yorgunum ve yine çaresiz... Sen kendini çare mi sanıyordun ? Sana veda edip toprağa koşanlar seni çok mu seviyordu ben de sevmiyorum ama çekip gitmicem sana boyun eğmicem! Yine sevecem ama bu kez ben acıtacam! Sen değil ben senin canını acıtacam..!

hayatımda anlamı olanlara...

Anladım...
Sadece karşı koymakmış çözüm
Sadece geri çekilmekmiş
Belki de kaybetmek...
Aslında geleceğini kazanmak
Sadece dününü yaşayamamakmış...
Varlığını anlamakmış dostunun
Yaşadığını bilmekmiş aşkın hala...
Elinden tutanlara umutla bakmakmış
Geri gelmeyeceklere yol vermekmiş
Güne güzel başlayıp geceyi umutla bitirmekmiş
Sadece değer bilenlere değer vermeyi bilmekmiş
Evet hayatındaki sadece 1 kayıp
kaybettiğin her şeyin yarasını sarmak için
yardıma gelenlere kucak açmakmış...

Hayatımda kalmayı becerenlere..!

Gidemem...

Ölüm de geldi sonunda. Birz ertelese miydik ya da bir şeyler ikram etsem de zaman kazansam? Ne yapacağımı bilmiyorum. Git desem incinir mi acaba? Bırakmak istemiyorum burayı. Ama aslında çok da çektirdi burasıterketmek iyi mi olur ki ? Biraz misafirim olsan ölüm ? Veda etsem önce daha mı acı verir ? Acı veren ölüm vedalı olan mıdır? Acaba farkına varmadan ölsem daha mı iyiydi? Gözlerimi kapatıyorum ama açamıyorum elimde değil açamıyorum... Yoksa ölüm kızdı mı bana... Götürüyor musun şimdi, ya sevdiklerim ya da sediğim ? Bensiz mi kalacaklar, bensizlik acıtır mı canlarını? Dayanamam ben yapma ölüm alıp götürme beni ben bırakamam burayı bana ihtiyaçları var...!

Ölüm

Bahar gelmişti artık. Odamın perdesini bile açamadım. Evin içinde dolaşmaya başladım.Kimse günaydın demedi. Kimse görmüyor mu beni? Neden herkes üzgün, neden ağlıyorsunuz? Beni farkedin artık! Neyse... Üstümü değiştiremedim neden dokunamıyorum? Dışarı çıksam iyi olacak sanki... Evet onun yanına gitmeliyim o beni farkeder... 

-Seni çok özledim. Neden hiç arayıp sormuyorsun? Sana diyorum bana cevap ver, yüzün neden bembeyaz? Herkese ne oldu? Neden ağlıyorsun? Beni özlemedin mi? Tamam peki cevap verme, sen de farketme beni gidiyorum ben de...

Tekrar eve gitsem iyi olacak. Kimsenin yüzüne bakmicam beni farketmediler bile... Odama gidim bari. Yatağımdaki de kim? Neden herkes yatağımın başında? Size diyorum neden ağlıyorsunuz hepiniz? Kim öldü kime ne oldu söyleyin, biri benimle konuşsun artık! Olamaz, hayır. Bu imkansız... Yataktaki benim. Ama ben burdayım orda değilim. Burası neresi? Neden görmüyorlar beni? Yoksa ben mi öldüm nolur bırakmayın beni... Ne olur sen de bırakma! Elimi bırakma... Gidiyorum istemiyorum...

Dosttan öte...

Sabah uyandığında aklına ilk gelendir o. Her gece ağlarken omuzu yanında olmasa da kalbini hep yollayandır sana. Her doğruda her yanlışda yine de arkanda olandır. Bazen anne bazen sevgilidir sana. Umudunun bittiği yerdir o, ışığın göründüğü yer bazen de karanlık odada kalmaktır yalnızlığınla. O hayatına yön verendir bazen. Bazense yardıma ihtiyacı olandır. Kiminin hayatında "o"dur kiminin hayatında "onlar"dır. Benim hayatımda onlar var... Onlar vazgeçilmezim, onlar umut kaynağım, onlar benim hayata baktığım penceredir... Onlar kalbimdeki yaraların ilacı, onlar aslında her şey... Onları çok seviyorum. İyiki varsınız : Ezgi, Ceylan, Oya... 

Veda

Bir kez daha hayal kırıklığı, bir kez daha umutsuzluk... Bu kez daha ağır ve daha acılı... Acı çektirmek mi onun amacı yoksa suç yüklemek mi omuzlarıma... Yine uykusuzluk, yine umutsuzluk ve her bir adım acı dolu... Ölmek mi cazip yoksa karşı koyamamak mı bu kahpe oyuna? Hala kararsızlık... Yine beklemek yine ve yine sonunu bile bile... Gecenin bi yarısı güneşin doğuşu kadar imkansız ve umutsuz sen ve sevgin. Sana ait olan her şey uzak her şey acı verici ve her şey cezbedici... İşte bu yüzden seçiyorum artık cazip gelen seçeneği. Gidiyorum ve sana bırakıyorum acı veren her şeyi. Elveda sevdiğim elveda...

yine ve hiç...

Bugün de yağmur yağdı ve ben bugün de bekledim pencere kenarında. Yağmur vurdukça pencereye, acım da kalbimden boşalıyordu vücuduma badaktan boşalırcasına... Yine gelmicektin biliyordum ama yine de bekledim. Her yer ıslanmıştı her yer acıdan ağlıyordu adeta. Ya da ben öyle görmek istiyorum. Ya da sen acı verdiğin için her yer acı versin istedim bütün suçu sana yüklemek istemedim. Her zamanki gibi... Gözlerim yine çökmüştü yine rengi kalbim gibi kararmıştı ve sen yine yoktun. Yine nedeni sendin. Yağmur hala yağıyor ve ben hala pencere kenarındayım. Hayatımın ne kadar boş geçtiğinin farkındayım ama benim hayatım sen değil miydin? Yoksan yanımda nasıl dolu geçebilir ki zaten... Yarın yine bekleyecem her seferinde dua ediyorum "bu kez gelsin" diye... Ve ben yine dua ediyorum : Ne olur bu kez gelsin... Gelmeyeceksin biliyorum. Son nefesimde bile gelmeni dileyecem sevgilim... Ama ne olur bu kez gel..!